zamanyedi

affedilecek ve yaşanabilecek bir yanı kaldı mı bilmiyorum ama...
sen yanımdayken özleyebileceğin başka bir varlığın olmadığını bilmeyi özlüyorum
ve sen varken yaşanan her kışın -doğaya nasıl bir inatsa- sıcacık geçtiğini...
belki de hala saklıyorsundur
giderken sana miras bıraktığım
ellerinin kuruduğu zamanlardan başlayıp
karlı yolculuklarla son bulan yüreğimdeki o ince sızıyı...

kalıcı bir yanı kalmamışken yağmurun bile
biliyorum, o sızı hiç geçmiyor kısacık ömrümüz yettiği sürece
senden bana kalan bir şeyler olmalı diyordun
ama kötü bir zamanyediyim ben
vakit bulamadım sana bir şey bırakmaya
yüreğime daha fazla sığdıramadığım o ince sızıdan başka...

kimbilir...
belki de hala saklıyorsundur...

sana bıraktığım o ince sızıya bakıp
alev alev yakıyor da olabilirsin anılarımızı
küllere dönüşüyor olabilir yokluğum
ve savuruyorsundur çok uzaklara,
çünkü kasabalı aşıklar gibiydin sen
bu nasıl olabilir diye sormazdın hiç.

şimdi derin bir uykudayım ama gözlerim hep açık....
görüyor ve hala hissediyorum
senin de birgün başkasına bırakacağın
-içinde bir yerlerde sakladığın-
o ince sızıyı....