bizi arıyorum

Biz mi yalnızız yoksa dünyanın her zamanki halimi bu? Oysa şaşkınlık var bakışlarımızda, bir yanlışlık olmalı diye düşündüğümüz anlardan birindeyiz yine. Ben sana özlem duyuyorum şimdi. Sen gittiğin günden beri yatağıma miras kalan kokunla sohbet ediyorum geceleri. Uzun uzun anlatıyorum ona birlikte fesleğenleri suladığımız o günleri.. o yok artık, diyorum. Bir hüzün kaplıyor tavanımı, sonra yavaş yavaş örtüyor üstümü, nefes almaya çalışıyorum, başarmak ne mümkün. Bir gece daha ölüyorum ve durmadan yıldırımlar düşüyor nerde umutsuzluk varsa oraya... keşke kaçak sevişmelerizden kalan heyecanları katlayıp kaldırsaydık, birbirimize özlem duyduğumuzda tekrar kullanabilmek için. çünkü bir şeyler hareketsiz içimde, durağan, hem de ölü bir deniz kadar.. bizi arıyorum her sabah, sonra da birlikte yaptığımız ilk kahvaltıyı; ama o

cevap vermiyor...