Peach, Plum, Pear

Seninle oturup meyve sepetini kucağıma alıp güle eğlene, boğula boğula, tıka basa yiyip çimlerin üzerinde uzanırken gökyüzünü izlemeyi söyledim. Bulutlara şekiller uydurup içlerinden bizim evimizi bulmayı özledim. Üzerimize üşüşen karıncaları, börtü böcekleri kovalamayı, içine girdi diye huylanmanı, deliler gibi kıvranıp çığlıklar atarken gözlerindeki o ışıltıyı görmeyi özledim. Dünyanın döndüğüne dair bir kanıttın benim için. Şimdi elimde ne bir kanıt var, ne bir meyve sepeti, ne de dünyanın kendisi…