saat, dünya, zaman, rüya.

Uyuyorum. Bir rüya var içimde. Rüyanın içinde ben varım. Yürüyorum. İlerlemiyorum ama. Sonra cebimde bir şeyler oluyor. Elimi cebime sokuyorum. Çıkartıp bakıyorum; bir saat. Altın. Üzerinde taşlar var. Çok güzel. Kimseye göstermiyorum. Çok kıymetli ya. Görmesin kimse. Tekrar cebime bırakıp uzaklaşmaya başlıyorum oradan. Biraz geçtikten sonra gözlerimi açıyorum hemen. Not ediyorum bir yere. Unutmayayım diye. Bir rüya gördün. Cebinde altından bir saat vardı, taşlı. Unutma.

Rüya kitaplarında kayboluyorum. Her sayfayı tarıyorum. Saat’i buluyorum. Altını buluyorum. Hep güzel şeyler söyleniyor. Okuyorum. Hoşuma gidiyor. Sonra kapatıyorum kitabı. Bırakıyorum bir köşeye. Telefonumu alıyorum. 1 ay sonrasına hatırlatma yapıyorum. Bir rüya gördün. Cebinde altından bir saat vardı, hem de taşlı.

1 ay geçiyor. Telefon çalıyor. Bir bakıyorum hatırlatma var. Okuyorum. Bir rüya gördün. Cebinde altından bir saat vardı, hem de taşlı. Sonra saat ve altın için söylenen rüya yorumlarını hatırlıyorum. Hiçbiri çıkmamış. Hiçbiri gerçekleşmemiş. 1 ay geçmiş ama, hiç güzel şey olmamış. Boş umutlar. Boş rüyalar. Ellerim bomboş. İçim bomboş. Dünya bomboş.

Bomboş demişken, kalbim de bomboş. Hem de her şeye; tek sana değil.