Bugün aradın ya beni, hani ilk önce cevap vermedim, bir daha aradın, yine cevap vermedim. Aradın, vermedim, aradın, bir daha, bir daha, cevap vermedim. Yine aradın, sonunda açtım telefonu, konuştuk, hiçbir şey olmamış gibi, onlarca kez aramamış gibi, ilk defa arıyor ve anında telefon açılıyormuş gibi konuşmaya devam ettin ya, hani sormak bile gelmedi aklına, böyle içim bu hoş oldu, sesini duydum, sersemledim sonra. Telefon kapandıktan sonra sordum kendi kendime, aslında sana, hani sen içimdesin ya, saydırdım tek tek soruları; bu ne azimdir böyle dünyalar güzeli, bu ne istektir, bu ne, ne, ne, ne.

Sesini duydum, kendime geldim; çok iyi geldi, hoş geldi sefalar getirdi. Aradığın yerde hava serin, keyifler yerinde, sadece bir özlem var aklında olan kişiye, hep aklımdasın dediğin kişiye. Alıyorsun eline telefonu, aramaya başlıyorsun, açmıyorum, yine arıyorsun, cevap vermiyorum, yine arıyorsun, vermiyorum, vazgeçmiyor hiç, mutlaka açar o, mutlaka konuşmalıyım diyorsun. Aklındaki tek şey sesini duymak, biliyorum; ama o yine açmıyor, vazgeçmiyorsun, yine, bak yine, bu kaçıncı oldu, neden bu kadar çok arıyor diyorum, anlam veremiyorum, sonra açıyorum telefonu, sen varsın karşıda, canımsın benim, aradığın ne de iyi oldu, keyiflendim vallahi.

Birkaç söz veriyorsun, tutacağına inanıyorum. Oralar çok uzak yerler değil, birkaç saat, yolu da gayet iyi biliyorum, sözünü tutmazsan geleceğimi biliyorsun. Belki de bu yüzden tutmazsın sözünü, gelirim yanına, hava serin, üşürüz birlikte. Geceleri güzel oluyor oralar, cırcır böcekleri özellikle, gülme ya, severim onları ben.

Yakında görüşürüz umarım,
özledim güzel yüzünü,
ve tabii ki gülüşünü.