blue & red jelly beans

Evet, hepimiz uzaylıyız. Bu konu da hiç alçakgönüllü olamayacağım. Bir uzaylı olmanın yarattığı havayı hiçbir şeyle, seninle bile değişmem. Bu kadar açık sözlü olmanın manası yok, kabul ediyorum. Ama ben bir uzaylıyım. Uzaylı dediğin sözünü saklamaz. Kimsenin arkasından iş çevirmez, dedikodu yapmaz. İftira en nefret ettiği şeydir. Evet, biz de yeri geldi mi gayet güzel nefret edebiliriz. Üzerine bile kusabilirim. Yeşil yeşil, yapışkan, ama kokusuz, hatta aromalı. Evet, iğrenç olma yolunda büyük bir potansiyele sahip olsam da, yaptığım en kötü şeyin bile altında aroma –örnek olarak- yatabiliyor. Bir uzaylıyı bu kadar havalı yapanın ne olduğunu sanıyordun? Kesinlikle bu tip şeyler. Bizim yaptığımız, dışardan farklı görünen, evet, dışardan iğrenç görünen her ne varsa, aslında hiç de öyle değil. Bu güzel bir şey. Yaptığın her berbat şeyin aslında berbat olmadığını görmek, ne kadar çabalarsan çabala bunu başaramayacağını bilmek, insanı ne kadar da rahatlatır, değil mi? Bu yüzden seviyorum –kendimde dahil- bu yaratıkları. Uzaylı bir insanın (ehe) kendini sevebilmesi kadar güzel başka bir şey varsa o da uzaylı birinin aynı zaman da kendini insan olarak görebilmesi, kanımca kararımca. Bunu da kayıtlara geçmekte fayda var. Hani bizim hakkımızda bir kitap yazılacaksa, özelliklerimiz tek tek sıralanacaksa, listenin en başında, olmadı biraz altında bu olmalı. Onlar ne kadar çabalarsa çabalasın, dışardan ne kadar kötü görünürlerse görünsünler, yaptıkları şeyler ne kadar iğrenç algılanırsa algılansın, gerçek hiçbir zaman bilindiği gibi değildir. Gerçeği görebilmek, altında yatan güzelliği görebilmek için, derinlere, en derinlere inmek gerekir. Evet, bu kutsal yaratıklar hakkında bir kitap yazmalıyız. Hatta söze şöyle başlamalıyız : Uzaylı da olsak, bu kadar zeki, bu kadar becerikli de olsak, şaşırtıcıdır ki bizler aynı zamanda insanız. Bu iki zıt kavramı bir araya getirebilmek ve bir arada tutabilmek, ancak uzaylı olabilmekle mümkündür. Her neyse, daha sonra bu konuya tekrar dönmekte fayda var. İnsan ne olduğunu bilmeli, uzaylı bile olsa çıkıp, “ben bir uzaylıyım ve bu gerçekten çok güzel bir his,” diyebilmeli. Son sözüm budur. Bu konu da sorusu olan varsa, bana gelmesin, hiç çekemem.

Hakkını yememem gereken bir şey daha var : Lucid Dreaming. Uzaylı olmak kadar keyif verici diğer bir şey de Lucid dreaming modunda olmak. İnsanın beyninde oluşan, bilimsel olarak açıklanmış olsa da hala ne olduğunu bir türlü anlayamadığımız rüyaların o an içinde bulunurken, bunların tümümün bilincine varmak ve yaşadığı anın rüya olduğunu bilebilmek, bu nedenle ne yaparsa yapsın özgürleşeceğini, kanatlanıp uçabileceğini, suyun dibinde nefes alabileceğini ve bilumum eksantrik aktiviteyi yapabileceğini görebilmek, hissedebilmek kadar güzel başka bir şey var mıdır? Kısa keselim; yoktur.

Yalan söyledim, düşmeyin hemen; kesin vardır. Sen varsın mesela. Uzaylı da olsam, yarı insanım ve doğal olarak çok zayıf yanlarım var, yeri geldi mi çok duygusal olabilmek gibi...

Devamı gelir tabii, elbet.
Şimdilik bu kadar beyin karmaşası kafi.
Ben de yorulabiliyorum bazen, ne var?