Değişen pek bir şey yok. Günlerden hala hüzün. Aylardan yalnızlık. Yıllardan sensizlik. Geçmek bilmeyen zamanın karşısında ne yaparsan yap fark etmiyor. Değişen bir şey olmuyor. Her gün, her ay, her sene sen koktukça buralar, takvimler seni söyledikçe, her yılbaşı seni tekrarlıyorsa, en baştan, daha en baştan kaybediyorum. Çabalamanın, yokluğuna alışmanın, her kadehten sonra biraz daha kendi kendime acımanın, hıçkıra hıçkıra ağlamanın, saksıda ki çiçeklere senin adını takmanın, her yüzde seni görüp, her isimle seni çağırmanın manası yok. Çünkü beceremiyorsun, ne yaparsan yap olmuyor. Kazdığın her toprak, dibinden çıkan her boş küp, paramparça eller, daha ölmeden diri diri gömülen hayaller, şakağa sıkılan tek kurşun, faili sen düşler… Nefes alamıyorum artık. Her saniye dibe biraz daha batıyorum. Sonu yok, sen olmadıkça bunun sonu yok.