Verdiğin değerin, sonra, çok çok sonra anlaşılması, anlaşıldıktan sonra mahcup durumuna düşülmesi, ardından gelen özür mektupları, üzerine yapıştırılmış singin pulları, kilidi bozuk, paslanmış posta kutuları..

Her şeyi unutuyor insan, verdiğin değerin anlaşılmamasından duyduğun kırgınlıktan başka. Her şey kayboluyor, tozlanıyor, çürüyor ama bir tek o kalıyor içinde hiç çürümeden, paslanmadan.

Olsun, böyle yaşamayı da becerebiliyorum artık. Eskisi kadar yormuyor beni, bunu kendimden bir parça sayıyorum artık, benimle yaşıyor, benimle büyüyor o da.

Gerçi, bu duruma alışmak da ayrı bir sıkıntı yaratıyor içimde.

Dedim ya, olsun.. Sıkıntılara yabancı olmadıktan sonra; geçer, bu da geçer evlat.

Artık inanmıyoruz be dedecim, hayat o kadar inandırıcı gelmiyor bize. Beyaz olmadan siyah olmadığı gibi, her beyazın altında da bir siyahlık var sanki..