Akıl hocamı öldürdüm geçenlerde. 5 parçaya böldüm onu, küveti kırmızıya boyadım. Beyazın üzerinde çok etkili bir renk kırmızı, kan kırmızısı. Benim üzerimde yarattığı etkiyle kıyaslarsak eğer, onun yanında bir hiç kalır gerçi. Ben beyaz, O kırmızı, üzerime kazıdığı her kelime, çok etkileyici bir renk bırakıyor bedenimde.

Çok dikkat çekmenin iyi bir şey olduğunu kim söylemiş? Ya da söyleyen var mıdır?

Çevreye bakınınca 9123819238123 saniye kadar, aslında anlaşılıyor az çok. Dikkat çekmenin iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi olduğunu pek anlayamıyor insan, söyleyene de hak verip vermemekte kararsız kalıyorsun, ama bir gerçek var ki -gerçekler kutsaldır- dikkat çekmek için çırpınan çok beden var etrafta. Ruhunu satışa çıkarmış, parmak uçları siyahımsı, nasıl başardıklarına akıl sır erdiremediğim karanlık yüzlü bir çok beden var. Bu dış görünümün altında yatanı hiçbir zaman bilemeyecek olmanın eksikliğini hissediyor muyum diye sorun bana, şehvetle cevaplayayım.

Bunlar dışa vurumlar, yüzeysel bir bakış açısının ürünü hepsi. Savunulan şeylerin, savunulduğu sanılan şeylerin, her insan tarafından, her akıl tarafından dünyaya farklı şekilde yansıtılma çabasından kaynaklanıyor bu sinerji. Bu çabayı ortadan kaldırabilecek güç var mıdır? Varsa eğer, o kişi, benzerliğin, sıradanlığın, yalınlığın tek tanrısı olacaktır. Kendini bunu yapabilecek güçte gören o insana bir çift sözüm var, beni bul, birlikte dünyayı yeniden programlayalım!

Boş bir zamanımda bugüne kadar toplam kaç farklı yüz görmüşümdür diye sormalıyım kendime. Gerçi hangi boş zaman, bunun cevabını bulabilmeye yetecektir ki? Olsun, denemek, hiç denememekten iyidir derler, ona da katılmıyorum ya her neyse.

Çok düşünmekten ölür mü insan? Öldü mü ya da? Ölmüştür kanımca; çünkü düşünmek çok yoruyor adamı ya da çok düşünmek yoruyor adamı. Her ikisi de aynı kapıya çıkıyordu değil mi? Ya da ikisinin de sonucu aynı. Bir soruya bin şık, hepsi de doğru, bu yüzden hangi şıkkı seçtiğinin ne önemi var ki. Belki de bu düşünceleri bir kenara bırakıp sadece ölmek lazım. Öldükten sonra düşünmek lazım. Peki öldükten sonra düşünebilir mi insan?