Ya sonu?

Rüyamda koca bir labirentin içindeyim, arkamdan kovalayan bir şeyler var ama ne olduklarını tam olarak bilmiyorum. Hem onlardan kaçıp, hem de çıkış yolunu bulmak zorundayım. İçimde kötü bir his var. Hangi yöne gidersem gideyim, her şey aynı, hiçbir şey değişmiyor. Arkamdan kovalayan, beni buldukları an içime girip kalbimi parçalayacaklarını sandığım yaratıkların yavaş yavaş aradaki mesafeyi kısalttıklarını hissedebiliyorum. Keşke kanatlarım olsa, havalansam, kurtulsam her şeyden diye düşünüyorum. Nefes almakta zorlanıyorum artık, çıkış yolunu asla bulamayacağım, gelip parçalayacaklar içimi, onlara asla engel olamayacağım. Hırıltıları daha da artıyor, ayak sesleri çok yakından geliyor, kasıla kasıla gülüyorlar halime, ne bok yersen ye bizden kaçamazsın gülüşü var hepsinde. Sinirlerim tepemde, korkuyorum, gelin lan gelin diye geriye dönüp hepsiyle savaşmaya kalksam? Deli misin? Sayıları çok fazla, hiçbir şey yapamazsın. O zaman şöyle yapalım; tecavüz kaçınılmaz, verip kurtulalım? Dünden razı gibi bir halim var? Yağla tabanları canım, başına gelebilecekleri düşünmek bile istemiyorum. Koşuyorum, koşuyorum, ciğerlerim patlayacak gibi, kusana kadar koşuyorum, sonra arkama bakıyorum, aynı yerdeyim, uzaklaşamıyorum. Kaçamıyorum. Yakalıyorlar beni, içime giriyor hepsi, teker teker, kahkahalarla, sana demiştik boşuna yordun kendini bakışı var hepsinde. Canım yanıyor, bağırıyorum ama sesim çıkmıyor, 40 yıllık aşıklar gibi bitkinim. Hepsi içimde, kalbimi kemiriyorlar. Yavaş yavaş, hiç acele etmeden. Nefesim kesiliyor, kasılıyorum.

Sonra yataktan fırlıyorum, kalbim gümbür gümbür, durun ulan durun der gibi çarpıyor.

Dışarıda kar var, içimde acı, içimde korku, içimde çaresizlik..