Vermek ve almamak, alamamak.

Verdiğim şeyin(her şeyin) karşılığını en son ne zaman aldım çok merak ediyorum. Meraklıyım, evet. Gerçi bir şeyi verirken karşılığını alırım gibisinden bir zihniyete sahip değilim, hiç de olmadım. Ama hayatın kendisinde, dini açıdan inançlı biriysen üstelik, bu olmak zorunda. Ne yapıyorsan kendin için yapıyorsun mantığı temelde yatıyorken bunu beklememek ne denli doğru bilmiyorum. Veya doğru mu? Ahlaki açıdan bakarsak olaya, bir şeyi verirken karşılığını beklemek hiç de tasvip edilir şey değil. Ama diğer taraftan olması gereken o, eninde sonunda olacak olan o. Ki öyleyse yaptığım iyiliğin karşılığını zaten almış bulunuyorum. O zaman beklediğim şey ne? Bu kadar mı aç gözlü, doyumsuz biriyim? Ama beden bu, doymak bilmez, ayrıca yaptığım iyiliğin karşılığını o anda alıyorken bunun farkına varabiliyor muyum? Veya istediğim şey o mu, hiç bilmiyorum. Bazen soruyorum içimde ki ben’e, “gerçekten ne istiyorum ben?” diye “beni en iyi sen tanırsın, çünkü sen bensin.” diyorum. “Bilmiyorum” diyor. “Senin ne istediğini ben bile bilmiyorum.”

Ne istediğimi bilmiyorum, kahretsin.