cam ırmağı taş gemi
İç yüzüne eremeden anlatamadığım gölge, bir güneş hikayesini zorunlu kıldığında bildim ki camın özü kum, kumun aslı taş. Ne camı kırmak ne de taşı horlamaktı niyetim. Taş ile camı birleştiren kalemin kalbine en evvel ben hamd ettim. Ama düştüm, camın kırılganlığına, taşın sertliğine. Camın tannanına taşın sessizliğine. Camın özü ateş, taşın özü su değil ki.
2 Comments:
yazına yazacak bişey bulamadım :) iyi bayramlar..
:) iyi bayramlar..
Ben de bıdılamak istiyom!
<< Home