biz gibi..

Şöminenin ateşiyle aydınlanan huzur kokulu küçük odada sıcak çikolatamı yudumlarken beni bana anlatan eflatun renkli kitabı okumak.. her cümlede sana rastlamak.. beni ben yapan her şeyin aslında sen olduğunu görmek.. içime işlediğini, senin varlığının benim yokluğum anlamına geldiğini siyah beyaz bir film gibi izlemek.. çaresizce.. ardından gelen üşümüş ve renksiz cevaplarla karşılaşmak.. buz gibi hepsi.. dokununca acıyor canım.. yakıyor içimi.. kendimi bulmayı, kendimi tanımayı beklerken, her kelimenin anlamının sen olduğunu bilmek.. dokunduğum her bedende senin kokunu almak..

ışığından eser yok artık..
etraf karanlık..

şöminenin ateşi şimdi aydınlatmıyor içeriyi..
söndü her şey.. biz gibi..
ellerin üşüyor mu yine, eskisi gibi?
menekşe kokan odandaki perdeleri aralayıp, bak..
dışarıda yağmur var..
benim içimde fırtına..

ya senin?
soldu mu küçük yüreğin?