Yeter, sıkıldım!

Zaman hicbirseyi silmiyor, kocaman beyaz bir örtü gibi, tatillerde koltukların üstünü örttüğümüz cinsten hani.. Tatilden dönüşte nasılda kaldırılır hepsi. N'kadar gecerse gecsin, hic farketmiyor. Birileri gelip bir sekilde o örtüyü kaldırıp altında ki şeyi hatırlatıyor. Artık sıkılmaya başladım. Eski düşüncelerden, eski anılardan kurtulmanın vakti geldi gibi. Beni bu kadar sıkıntıya soktuuna gore gercekten bazi seylere "dur" demenin zamanı geldi. Belki de okadar zor degildir ha? Ölen dedemin ardindan yapılan miras kavgalarina seyirci kalip, guclu gorunmeye calismaktan daha kolay olduuna eminim. Uzerimdeki ütülenmis siyah takım elbise ile bogazimi sıkan kravata dayanabildimse mutlaka bunuda dayanabilirim. Zaten bayat ekmege, buzdolabinda kaldığı icin sertleşen fıstık ezmesini surebilecek kadar yetenekli ve sabırlı biriyim. Kısaca sorun olacagini sanmiyorum.