ben demiştim demeni özledim anne

kitaplarımı yakıyorlar
terkedildiğim her akşam
yollarımda mayınlar döşeli
ve bir saksağanın kuyruğundaymış
yaşamın en ince çizgisi
olur olmaz aşklar yaşanıyor yurdumda
yağmursuz günler görülüyor uzun uzun
bir kahraman edasında seksek oynuyor çocuklar
ben demiştim demeni özledim anne
neredesin diye soranlara bir duman oluyorum gri tonlarında
pençelerim oluşuyor zamansız
bu kadar öfkeli olabilir mi adem oğlu?
cevabı sır olmayan sorularla sınıyorlar, nedendir bilinmez.
bakışlardan öğreniyorum hayatın içimizde açtığı yaraları
gitme diyemem sana, git.
çünkü bu hayat sana göre değil.

aft